Profwielrenner Maurits Lammertink (33) heeft in 2021 een mooie carrière, met deelname aan verschillende grote en kleinere wedstrijden. Vooral de eendagskoersen zijn hem op het lijf geschreven. Ook privé gaat het hem voor de wind: hij woont met vrouw en kinderen in een mooie woning in het landelijke Reutum. Maar als het gezin op een mooie dag in juni van dat jaar een ijsje besluit te gaan eten, slaat het noodlot toe als Maurits door een scooter wordt aangereden.
Hij deed de jaren voor het ongeluk mee aan de Tour de France, de Ronde van Spanje en ook de Giro d'Italia. Die zomer van 2021 is hij niet geselecteerd voor de Tour en kan dus meer tijd met zijn gezin doorbrengen. Op 22 juni besluit het gezin een ijsje te gaan eten in Hengelo. Terwijl Maurits de ijsjes ophaalt, wacht de rest buiten in het busje.
Revalideren na een ernstige ziekte of ongeval is zwaar. Maar de weg daarna is minstens zo lastig. In de RTV Oost-serie Ongekend Talent! volgen we mensen die vechten voor terugkeer in de maatschappij. Zij vertellen over de impact van het noodlot dat hen trof en hoe ze de draad weer oppakken. Werk blijkt een heel belangrijke pijler van geluk en waardering, maar is ineens niet meer vanzelfsprekend.
Maurits zit rustig aan de keukentafel, maar het praten kost hem zichtbaar moeite als hij vertelt over het ongeluk. "Ik ging ijs halen. Ik nam drie bakjes mee en zette die op de achterbank. Ik zeg nog: Ik moet er nog één ophalen. En toen ging het licht uit."
Een ambulance brengt hem met spoed naar het MST in Enschede. Daar blijkt na een scan dat Maurits meerdere bloedingen in zijn hoofd heeft. Hij belandt op de IC, waar de situatie verslechtert en hij uiteindelijk geopereerd moet worden.
Marion herinnert zich de periode na het ongeluk nog heel goed. "Je leeft in een soort roes. Hebt maar één hoop: dat 'ie het mag overleven. Tegelijkertijd gaat je leven thuis door, met de kinderen en alles wat daarbij komt kijken. Een loodzware periode."
Maar de periode die daarop volgt, is zo mogelijk nog zwaarder. Fysiek lijkt Maurits goed te herstellen: hij revalideert snel en met zijn getrainde lijf boekt hij goede vooruitgang. Alleen: cognitief blijkt de schade erg groot. "Het heeft wel een paar maanden geduurd voor ik echt door had wat me was overkomen", vertelt Maurits.
Ik ben heel moe, sta op met hoofdpijn en die wordt gaandeweg de dag alleen maar erger.
Maurits Lammertink
"Artsen vertelden wel dingen, maar ik begreep er niets van. Dan ga je bluffen, ja-knikken op alles. Pas na een paar maanden leerde ik langzaam en ook door de therapie wat er allemaal mis was in mijn hoofd."
"Maurits is sinds het ongeluk heel snel overprikkeld, kan nog maar weinig aan", aldus Marion. "Een deur die wat harder dichtslaat, spelende kinderen; het wordt hem allemaal gauw teveel."
Maurits hoort het gelaten aan en beaamt: "Ik kan slecht tegen prikkels. Ik ben heel moe en heb voortdurend hoofdpijn. Ik sta ermee op en gaandeweg de dag wordt het erger. De juiste woorden vinden is ook een probleem en ik ben vaak chagrijnig, heb een kort lontje. Televisiekijken lukt ook niet meer."
Ik kan slecht tegen prikkels. Ik ben heel moe en heb voortdurend hoofdpijn.
Maurits
"De tv hebben we weggedaan", vult Marion aan. "Da's niet zo erg. Veel erger vind ik het dat Maurits nog maar weinig betrokkenheid toont bij wat er in ons gezin gebeurt. Terwijl hij altijd heel sociaal en inlevend was. Als hij bij een wedstrijd over de finish kwam, vroeg hij gelijk naar de kinderen. Het doet pijn te merken dat die lieve partner en vader er nauwelijks nog is."
Sinds het ongeluk komt er veel op Marion neer. "Ik had een eigen coachingspraktijk voor leefstijl en voeding, maar daar heb ik helemaal geen tijd meer voor. De zorg voor het gezin komt nagenoeg op mij neer. Daarnaast heb ik de zorg voor Maurits. Ik moet erop toezien dat hij op tijd eet en rust neemt; dat doet hij uit zichzelf niet."
"In de keuken hangen dan ook schema's voor hem. Ook moeten de kinderen leren met zijn opvliegende gedrag om te gaan. We hebben afbeeldingen van batterijen die verschillend geladen zijn, zodat Maurits kan aangeven hoe het met zijn energieniveau zit. Dat werkt goed."
Marion vervolgt: "We krijgen hulp van Interakt-Contour. Maurits heeft cognitieve therapie en daar word ik als partner ook bij betrokken. Daarnaast heb ik veel baat bij een praatgroepje van vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten als ik. Hun partner heeft ook niet-aangeboren hersenletsel. Het is fijn je zorgen met elkaar te kunnen delen en even weg te zijn van thuis. Gewoon als vriendinnen en lotgenoten onder elkaar. We hebben vaak aan een half woord genoeg."
Maurits heeft ook niet veel hoop op verbetering, probeert er elke dag maar het beste van te maken. Geregeld wandelt hij met de hond, maar fietsen doet hij nog maar weinig.
Het is een wereld vol prikkels en dat gaat niet.
Maurits zou graag iets doen in de wielerwereld, maar dat lukt nu niet
"Ik vind fietsen nog steeds heel leuk, maar het kost me teveel energie en ik moet mijn energie goed verdelen." Zijn dagen verlopen volgens een vaste structuur en met veel rustmomenten. "Maurits kent zijn eigen grenzen niet en gaat er snel overheen", stelt Marion.
En werk? Maurits haalt zijn schouders op. "Ik weet het niet", zegt hij. "Ik zou graag iets in de wielersport doen, coaching of wat dan ook. Maar dat is een wereld vol prikkels en dat gaat niet." Voorlopig speelt zijn leven zich vooral af in Reutum en leeft hij van dag tot dag.
